|
|
|
|
|
|
|
|
|
© Haukur Snorrason/photos.is
|
|
|
Óvanur útsýni til heimsfrægra fjalla
renni ég augum til Heklu
hinnar skapmiklu samlöndu minnar.
Ég kem á bæ en bóndi er að heiman
þotinn eftir hjálp við brotið drifskaft.
Ég snakka við húsfreyju um votviðri og sprettu
hún sendir yngsta krakkann með skræling í hænsnin.
Á hlaðinu núllar áttræður afinn
mjólkurbílstjórinn lýgur í hann fréttum.
Niður heimkeyrsluna hugsa ég um fjallið
brysti það þolinmæði hyldust túnin ösku
á löngum morgni.
Ég yrði fjarri en þættist heyja vel
í viðburðahlöðu mína. |
|