Opið haf og heiðkvöld skær
þér himinn gaf.
Glóir vafinn Garðars bær
í geislatraf’.
Kinnarfjöllin bylgjublá
und bjartri mjöll
skjálfa öll í öldugljá
sem álfahöll.
Logns í böndum blundar sær
við bratta strönd,
inn með Söndum sést þó fjær
á silfurrönd.
Lítil alda leikur sér,
með ljósan fald.
Ægir sjaldnar sefur hér
en sýnir vald.
Hér er frítt – þó skorti skóg
og skjól sé lítt –
kveldskin hlýtt og hugrúm nóg
við hafið vítt. |