Prenta

Hesturinn rauði skynjar
hin skærhvítu geislabrot
árinnar sem glóir
í gegnum fætur hans á vaðinu.

Og hestinum finnst
að hann fljúgi! árblikið
spretti svanvængjað
út úr síðum hans báðum.

En lyftist ekki til flugs.
Fáskrúðugur bakkinn
er stutt undan.
Hann veður
vatnið og upp á þurrt.

Drepur tönnum í gras.
Geislarnir fjara
votir
út úr vængjalausum síðunum.