Liljan mín með laufin smá,
litarfögur, en eigi há,
vært þér vindar rugga,
en þér mun vera í þeli kalt,
því þarna stóðstu sumarið allt
sólarlaus í skugga.
Lindin er svo langt þér frá,
létt mun ekki vökva að ná
á kletta hillu kaldri,
en því viltu vaxa hér,
hvar vatns og hita skortur er,
því sólin sér þig aldri?
Þú kemst ekki úr þessum stað,
þér var svona úthlutað.
Þinn er þessi blettur.
En máske áttu maka þér,
sem mundi óska, að væri hér
á hægri hillu settur. |