Ljóð

Ég geng með sjónum. Desemberkvöld. Og dimmt
til jarðar, en blik frá borgarljósum við Sundin.
Það er leikið á stórt orgel fast hjá, í fjörunum.
Og opinn stendur myrkviðurinn mikli.
Alsett klösum kristalsharðra geisla
er ósýnilegt þykkni þagnarskógarins.

Myrkviðurinn er fagur, fjörurnar voldugar.
Og orgelið kvistar klámhunda, söngræksni niður.
Orgelið stóra, við eyrum mér, rýmir til!