Kyrrðin á heiðinni hríslast um brjóst mér, ilmþung
hádegiskyrrð, fuglar, sólglitað lyng,
fölgrænar mýrar milli kjarrgrænna halla,
maður á gangi, bláfjöllin allt í kring.
Ég leggst í grasið og loka augunum, heyri
lind á heiðinni, djúpt undir jörð og sól
streymir hún hljóðlát, geymir hún landið, líf hvers
lítils blóms og dýrs og manns sem það ól. |