Hjá Gróttu svarrar sjórinn
við sorfin þarasker.
Í útsynningum dimmar drunur
drynja í eyru mér.
Þar fórust eitt sinn átján
með allt í grænan sjó.
Brimið svall við svörtusker.
Sofðu, korríró.
Oft heyrast óhljóð
útvið Gróttusker.
Á kvöldin stiginn kynjadans,
kveðið og leikið sér. |