|
|
|
|
|
|
 |
|
|
© Haukur Snorrason/photos.is
|
|
|
Vegurinn liggur
á sléttunni og hvílir
sig eftir fjallið
Til sjávar teygir
vegurinn hlykkjótta hönd
með hús í lófa
Húsið er gul sól
stafar geislandi börnum
að lygnum lónum
Í bláþræði frá
lóni til sjávar hanga
óveiddir fiskar
Í fjöru liggja
eldar forfeðranna eins
og rekadrumbar
Svartbakur syngur
um ókomandi framtíð
æðarunganna
Selur á svamli
sér að fólkið á gangi
hefur selsaugu
Fólkinu fylgir
svart og hvítt óveðursský
vokandi kría
Í víghreiðrunum
klekjast út loftárásir
komandi sumra
Himbriminn kallast
á við kyrrðina og kveðst
á við sólina
Sólin liggur á
sjóndeildarhringnum en hún
fer ekki í kaf
Í kvöld vill hafið
enga sól í nótt verður
myrkur í djúpi
selshaminn finnur
nakta stúlkan ekki
hjá litla steininum
hún speglar sig í
vatninu og horfir á
stjarnlausa nótt
Gljásvartur fiskur
sammiðja hringir spegils
gáraður himinn. |
|