(Höfuðhneigja í djúpið)
Æðurin sem kafar fyrir augum mér
hér við Stokkseyrarströnd
skýtur snögglega upp kollinum
á Djúpavogi eftir örfá augnablik
og æðurin sem birtist síðan
hér í fjöruborðinu er
allt annar fugl
kominn norðan frá Narssarssuaq
á fáeinum andartökum
Sama lögmál gildir
um hugsanir manna:
að allar þær hálfkveðnu vísur
sem hverfa úr höfðunum gegnum tíðina
hafa á augnabliki kafað öðrum í hug
á Djúpavogi, í Narssarssuaq eða Tíbet
og þessir annarlegu fuglar
sem koma óvænt úr kafi
huga míns í Reykjavík og á Stokkseyri
hafa sjálfsagt ungast út í Tíbet,
Narssarssuaq eða á Djúpavogi ...
Það er einmitt þess vegna
að hugsanirnar kafa alltaf
burt fyrr en varir
nema
þegar ég gríp þær ljóðvolgar
og kem þeim fyrir uppletruðum
í litla náttúruljóða-
safninu mínu |