|
|
|
|
|
|
 |
|
|
© Haukur Snorrason/photos.is
|
|
|
Ísland, Ísland! Eg vil syngja
um þín gömlu traustu fjöll,
þína hýru heiðardali,
hamraskjól og vatnaföll;
þína fögru fjarðarboga,
frjálsa blæ og álftasöng,
vorljós þitt og vetrarloga,v
vallarilm og birkigöng.
Ísland, Ísland! Öllu fegri
er þín forna goðaströnd;
enginn getur yndi fjarri
er þín heiðtign lagði í bönd,
þeim, sem örlög frá þér flytja,
fylgir þrá í ókunn lönd.
Ár og síðar öllum hollust
er þín trygga móðurhönd.
Ísland, Ísland! Öllu skærri
okkur hljómar tunga þín;
hún skal nafn þitt, móðir, mæra
meðan vornótt björt þér skín.
Þegar hætta þér er búin,
þá skal glymja strengur hver,
harpa málsins hugmóð knúin
hrópa á lið til varnar þér.
Ísland, Ísland! Eg vil búa
alla stund í faðmi þér;
huga minn og hjarta áttu,
hvert sem vængi lífs míns ber.
Vættatryggðin vaki yfir
vogum þínum, hlíð og strönd,
meðan ást og óður lifir
og í norðri blómgast lönd. |
|