|
|
|
|
|
|
|
|
|
© Haukur Snorrason/photos.is
|
|
|
Ferð mín var hafin
upprætt nú skyldi
ranglátra ríki
réttlætið sigra
fákur minn fnæsti
ég sótti þá heim
skikkja mín varð hörð
af ranglátra blóði
hróðugur bar ég
blóð þeirra í skikkju
menn litu hana
lotningar augum:
Þar fer hann riddari
réttlætisins
Svo varð fátt um vonda
sunnanlands
reið ég norður Kjöl
þar hlutu margir
óhraustir hvílu
reimt ku þar vera
manni ég mætti
biturt var hans spjót
skikkja hans var brún
af dáinna blóði
þungleg var hans rödd
beyg hún mér vakti
fannst mér ég þekkja
harðleitt andlit hans:
Nú er fátt um vonda
norðanlands
lét hann mig eftir
liggja á Kili
reið svo mína slóð
hratt til Suðurlands
Þar fór hann riddari
réttlætisins
hart var á Kili
að kvöldi mig bar
til ókunnra bæja
í kynlegum sveitum
sætt var þar sungið
ljóð sem ég kunni
en löngu hafði gleymt
á sigurför minni:
Sáuð þið til ferða
riddarans?
sáum við hann víst
svart var hans andlit
kalt var hans auga
rautt hans langa spjót
blóm honum bárum
ljóð honum sungum
tafði hann hér ei
flýtti sinni för:
Hér þarf ekki réttlætið
riddara sinn
blóm þeir mér báru
sætt þeir mér sungu
silfurtónaljóð
bý ég þar síðan |
|